Каков почеток на новата година! Иако воведниот коментар го насловив „Две илјади и седумнаесетта: крајно непредвидлива година“, повторно сум затекнат од бурниот почеток на годината. Тоа што го предизвика бурниот почеток на годината во светот секако беше диктирано од датумот (20 јануари) на инаугурацијата на Доналд Трамп за претседател на САД. Oсобено е импресивен институцискиот (разузнавачки) обид за компромитација на претседателството на Доналд Трамп и особено евентуалното зближување на САД и Русија. Но бидејќи хајката против Доналд Трамп ќе продолжи, за тоа ќе постојат прилики за коментирање во друга прилика. Кај нас дома обично крајно пасивниот празничен период на кифлички, руска и сарма, преплетено со посно гравче и костени, значеше хиперактивен период за политичките лидери. Никола Груевски во период на интензивни комуникации околу формирањето на Влада, најде време да објави почеток на десоросоизација на Македонија, што ќе мора да се анализира и коментира во следниот период. Како и анти-Трамп кампањата и десоросоизација, ќе бидат теми уште еден период, ова недела најактуелни се разговорите за формирање на Влада и во тие рамки објавената Платформа на ДУИ, Беса и ДРДПА.
И, да, една дигресија. Изборите завршија, резултатите се конечни. Можеби пропуштив, ама не сум забележал дека Зоран Заев, лидерот на СДСМ, се јави на Никола Груевски, лидерот на ВМРО-ДПМНЕ да му честита на победата. Напротив забележав многу обиди за релативизација, дека на изборите победила опозицијата. Ајде ќе почекаме да видиме кој ќе формира Влада, ама се ми се чини дека целата релативизација е поради една изјава на Зоран Заев, дека ако изгуби и само со еден пратеник помалку ќе се повлече од сите општествени и политички функции. На Македонија ѝ треба одговорност, а таа секогаш најдобро се гради ако почне од сопствената одговорноста.
Назад, на главната тема на Платформата на ДУИ, Беса и ДРДПА. Прво дали е тоа платформа на етничките Албанци, на партиите кои ги застапуваат етничките Албанци, или на три политички партии ДУИ, Беса и ДРДПА. Најсоодветно е да тоа се третира како платформа на три партии, бидејќи таа платформа не беше изборна и не беше понудена на гласачите, а не ја поддржаа и сите партии за кои гласале етнички Албанци. Но можеби тоа не ни платформа на трите партии, туку платформа за спас. Чиј спас? За тоа треба да се погледне и формата и содржината.
